บทที่ 226

โนวามองลูกชายด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเประหว่างความอ่อนโยนและความเจ็บปวดใจ

เธอค่อยๆ ลูบใบหน้าของเขาเบาๆ แล้วพูดเสียงนุ่มนวล “แม่ขอโทษนะลูกรัก แม่มาอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว เดี๋ยวเราจะกลับบ้านกันเร็วๆ นี้”

เด็กน้อยดูเหมือนจะดีใจและเศร้าไปพร้อมกัน เขาพึมพำ “แม่บอกว่าหลุมศพของพ่ออยู่ที่นี่ เราจะไปหาพ่อกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ